Artur Śliwiński i Bartłomiej Dessoulavy-Śliwiński opublikowali w kilku częściach raport na temat przebiegu kryzysu w Polsce (począwszy od 1989 roku): Od ekonomii dobrobytu do ekonomii nędzy. Fragment raportu:

Trzecia, to faza zablokowania drogi do wyjścia z kryzysu. Jest to faza obfitująca w wydarzenia najbardziej bulwersujące, w której pragmatyzm wykorzystujący zasady liberalizmu ekonomicznego i zarazem zasady sprzeczne z tym liberalizmem zostaje wyparty przez neomaltuzjanizm, stanowiący syntezę darwinizmu społecznego i inżynierii społecznej. Jest to również faza, w której skrywane początkowo motywy przeistaczają się w dogmaty przekazywane do świadomości społecznej. Oznacza to, że nastąpiło zmniejszenie nacisku na kwestie ekonomiczne, a jednocześnie wzmocnienie destrukcji świadomości społecznej. Nie trzeba chyba tłumaczyć, że jest to najbardziej niebezpieczna i najtrudniejsza do zrozumienia część historii kryzysu ekonomicznego, a ściślej biorąc – całej historii Polski.