Szkoci zamierzają naruszyć integralność terytorialną Wielkiej Brytanii, ogłaszając niepodległość swojego kraju. Brytyjczycy to nie Ukraińcy i póki co nie słychać o planach jakichś militarnych działań. Na razie trwa ostra wojna z „terrorystami” na argumenty – głównie natury ekonomicznej. Obawy budzi konieczność negocjowania przez niepodległą Szkocję członkostwa Unii Europejskiej i utrudnienia w handlu szkocką whisky. Szkocka gospodarka jest bardzo silnie powiązana z resztą gospodarki brytyjskiej. Wystarczy wspomnieć, że ponad milion miejsc pracy zależy od tych powiązań (Szkocja liczy około 5 mln mieszkańców).

Przed głosowaniem za niepodległością ostrzegają ekonomiści (np. Paul Krugman) i biznesmeni – w szczególności ci od ropy naftowej. Nic dziwnego – nowe państwo przejmie zdecydowaną większość olbrzymich złóż ropy i gazu pod dnem Morza Północnego.

Szkoci jednak są krytyczni wobec brytyjskiej polityki „zaciskania pasa”. Uważają, że jej skutkiem jest niski wzrost gospodarczy (za takie poglądy kajał się latem MFW). Uzyskanie niepodległości będzie się więc zapewne wiązać z dużymi inwestycjami publicznymi, finansowanymi dochodami z ropy. Szkoci pozazdrościli Norwegom?

Gdy ogłoszono wzrost ilości zwolenników niepodległości Szkocji do 51%, brytyjski minister finansów George Osborne zapowiedział, że nie pozwoli Szkotom posługiwać się brytyjskim funtem. Z drugiej strony obiecuje szereg korzyści, jeśli tylko Szkoci zrezygnują z niepodległości.

Ta metoda kija i marchewki wygląda na wyraz desperacji. Szkocja może wprowadzić walutę powiązaną z funtem (lub euro).  Mogą też przyjąć na przykład chińskiego juana, dostając w formie bonusu udławienie się owsianką zdumionych ekonomistów. Może już czas, żeby ktoś powiedział nadętym bankierom, że nie oni rządzą światem?

Oczywiście koszty zbudowania niepodległego państwa – w tym własnej waluty nie są pomijalne. Jeśli jednak Szkoci marzą o niepodległości, to lepsza okazja może się nie powtórzyć.

Niepodległościowe referendum odbędzie się 18 września.