- Szczegóły
- Kategoria: Monitor gospodarczy
Ciekawie prezentuje się porównanie poszczególnych państw pod względem ilości godzin pracy w roku i wieku emerytalnego (zob. wykres).
Absolutnymi rekordzistami są Meksykanie, którzy pracują dłużej niż mieszkańcy jakiegokolwiek kraju na świecie. Na drugim krańcu Francja, Belgia i Luksemburg. Najmniej godzin pracy w tygodniu mają Niemcy, Norwegowie i Holendrzy. Natomiast Polacy, Grecy i Węgrzy należą do najciężej pracujących, choć stosunkowo wcześnie przechodzimy na emeryturę. Jak to ma się do bogactwa tych krajów? Chyba dokładnie odwrotnie, niż należałoby się spodziewać. Trochę lepiej sprawa wygląda, gdy weźmiemy pod uwagę wzrost gospodarczy. Meksyk rzeczywiście rozwija się dynamicznie. Ale to bardziej zasługa posiadanych bogactw naturalnych (ropa), reform strukturalnych i bliskości rynku amerykańskiego, niż ciężkiej pracy.
- Szczegóły
- Kategoria: Monitor gospodarczy
Chwieje się jeden z filarów republiki kolesi, zwanej III RP. Kolejnym etapem upadku medialnego imperium ze WSI, jest sprzedaż Multikina. Miejmy nadzieję, że TVN dociągnie do najbliższych wyborów. Bo co zrobi Andrzej Wajda bez tych przyjaciół władzy?
- Szczegóły
- Kategoria: Krótko
Podobni Lech Wałęsa powiedział w wywiadzie dla ITAR-TASS, że „z Polski i Niemiec trzeba stworzyć jedno państwo”. Byłemu prezydentowi chodziło zapewne o sojusz ekonomiczny w jednoczącej się Europie (gdybyż to żył Falandysz …..). Bez wątpienia mamy trzy całkowicie odmienne kierunki rozwoju: brytyjski (liberalny), francuski (socjalistyczny) i niemiecki (konserwatywny), a Polsce najbliżej do tego trzeciego (nie tylko geograficznie). Kiedyś prof. Paweł Wieczorkiewicz postawił tezę, że Polska powinna była zawrzeć sojusz z Niemcami i wspólnie pokonalibyśmy ZSRR. Na pytanie dziennikarza, co wówczas by się działo. Odparł: mielibyśmy UE trochę wcześniej, ale byłaby to Europa, w której dominują Polacy z Niemcami. Teza mocno kontrowersyjna, ale nikt z Profesora nie próbował zrobić idioty, tak jak z Wałęsy. Swoją arogancją Lechu zasłużył sobie na otaczającą go niechęć. Chyba jednak komentatorzy trochę przeginają.
- Szczegóły
- Kategoria: Krótko
Znany (z tego, że jest znany) socjolog z UW (bo tylko tam można być takim znanym socjologiem) okazuje się paskudnym antysemitą. Gdy usłyszałem, że według niego 1/3 Polaków to antysemici, zaciekawiło mnie, według jakiej definicji antysemityzmu. Znalazłem ją na "Frondzie": „antysemityzm nowoczesny określa przekonanie, że Żydzi rządzą kapitałem, mają żyłkę do zysku, zawsze dążą do rządzenia, ale zawsze niejawnie, i trzymają się ze sobą.”
Nikt inteligentny nie powie „żyłka do zysku”, bo zysk to wynik (wielce zresztą niepewny) działań, do których można mieć „żyłkę”. Powszechnym jest natomiast przekonanie, że Żydzi mają żyłkę do biznesu (potocznie „interesów”). Ściśle mówiąc, nie chodzi też o rządzenie „kapitałem”, tylko współczesnym systemem finansowym. Problem w tym, że Żydzi rzeczywiście rządzą finansami (oraz w dużej części mediami) i trudno z faktami się spierać. Po części jest to zapewne wynik ich zdolności, a po części uwarunkowań historycznych (wszak w średniowieczu bankierstwo było piętnowane przez chrześcijan). Kogoś, kto rządzi trudno też posądzać o „dążenie do rządzenia”, a jeszcze trudniej z tego robić zarzut – podobnie jak z tego, że Żydzi wspierają się nawzajem. A cóż w tym złego do licha? Po co więc Krzemiński urządza to „tropienie antysemitów” (zakładając, że nie jest to wynik czystej głupoty – czego w tym wypadku wykluczyć nie sposób)? Jako socjolog zapewne zna sposób manipulowania ludźmi, polegający na wytwarzaniu powszechności jakiegoś przekonania. Jeśli ja nie lubię dajmy na to Krzemińskiego i uważam go za idiotę, to może być mój problem. Jeśli taka opinia należy do większości, to nie muszę się nad tym zastanawiać i czuję się usprawiedliwiony. Wytworzenie przekonania, że powszechna jest wrogość wobec Żydów tylko dlatego, że są Żydami działa podobnie. Celem Krzemińskiego jest więc najwyraźniej antysemicka propaganda.
- Szczegóły
- Kategoria: Monitor gospodarczy
Ciekawy artykuł na temat edukacji z „Forbesa”, zawiera zaskakującą tezę Brendana Bakera, profesora socjologiia z Uniwersytetu Hartford: „jednym z istotnych czynników miał tu być upadek ZSRR. W ramach rywalizacji technologicznej z Amerykanami cały blok sowiecki kładł spory nacisk na edukację pogłębioną, bardziej zaawansowaną niż obecna. To rodziło zresztą sprzężenie zwrotne – również w zachodnich szkołach śrubowano normy edukacyjne.” Cały artykuł wart przeczytania, choć nie jest zbyt odkrywczy, a niektóre tezy brzmią jak komunały („np. „ pracy można się nauczyć tylko w pracy”.