Na stronach Forbes'a można przeczytać ciekawy artykuł dotyczący oddziaływania Doliny Krzemowej na partie polityczne USA. Główna teza głosi, że wsparcie ze strony hi-tech dla Partii Demokratycznej może skutkować jej destabilizacją. Dolina Krzemowa jest bowiem pod wieloma względami zaprzeczeniem fundamentalnych założeń polityki Demokratów. Nie ma tam mowy o jakiejkolwiek polityce równościowej (udział Latynosów wśród pracowników spółek technologicznych jest bez porównanie mniejszy niż ich liczebność wśród mieszkańców Kalifornii, a kobieta-inżynier to wielka rzadkość). Związki zawodowe są uważane za przeżytek (co prowadzi do konfliktów, gdy firmy z Doliny Krzemowej rozwijają bardziej tradycyjną działalność – jak w przypadku Amazona). Jest to obszar bardzo dużych nierówności, a wysokie koszty utrzymania sprawiają, że odsetek nędzarzy i bezdomnych stale rośnie.

Autor artykułu nie analizuje przyczyn takiego stanu rzeczy, ograniczając się do przytoczenia opinii, że wbrew pozorom kalifornijscy kapitaliści są tak samo chciwi, jak wszyscy inni. Może z europejskiej perspektywy łatwiej dostrzec strukturalne przyczyny opisanego stanu rzeczy. Przede wszystkim aktywność pracowników firm hi-tech w znacznie większym stopniu koncentruje się wewnątrz firm. Produkty największych firm powstają z myślą o rynku światowym, a przez to ich oddziaływanie na rynek lokalny jest minimalne. Nie ma też tak rozbudowanej sieci kooperantów jak w tradycyjnym przemyśle.

Tymczasem nad Wisłą słowo „innowacyjność” jest odmieniana przez wszystkie przypadki. Rozwój innowacyjności ma być lekarstwem na wszystkie problemy. To jest dobry przykład myślenia magicznego, a nie podstawa do sformułowania sensownego programu gospodarczego.