Jak co roku, feministki w okolicy 8 marca demonstrują domagając się liberalizacji prawa do aborcji oraz edukacji seksualnej w szkole.

W Polsce edukacja seksualna jest realizowana w ramach przedmiotu „Wychowanie do życia w rodzinie”. Jednak taka edukacja nie podoba się lewicowym działaczom, dla których seks i rodzina to nie są sprawy ze sobą związane. Edukacja seksualna realizowana w Polsce jest określana jako „typ A” - w odróżnieniu od typu „B” - realizowanego w niektórych państwach zachodu Europy. Redaktor naczelny katolickiego magazynu nauczycieli i wychowawców „Wychowawca” krytykuje typ B edukacji seksualnej: Wychowania do życia w rodzinie nie wolno zastąpić edukacją seksualną. Wdrożenie edukacji seksualnej, takiej jaka jest realizowana np. w Szwecji, Anglii czy USA, może przyczynić się do instrumentalnego, zabawowego traktowania ludzkiej seksualności, zniszczenia wartości rodziny, deprecjacji wartości czystości i wierności, a także wzrostu chorób przenoszonych drogą płciową i ciąż nieletnich.

Porównania skutków różnego rodzaju edukacji można dokonać na podstawie badań statystycznych (dane pochodzą z 2008 roku):

Komentując te dane dr inż. Antoni Zięba pisze na swoim blogu pro-life: Przedstawione dane statystyczne jednoznacznie wykazują, że prowadzone od wielu lat w Polsce wychowanie prorodzinne (edukacja seksualna typu A) daje najlepsze wskaźniki. Przywołane dane świadczą także o tym, że masowe promowanie środków antykoncepcyjnych nie eliminuje problemu nieplanowanych ciąż i aborcji u nieletnich.

Antoni Zięba demaskuje także kłamliwość feministek w kwestii aborcji. Za zmianą prawa ma przemawiać olbrzymie „podziemie aborcyjne”. Tymczasem rzetelnie dokonana analiza pokazuje, że podawane przez feministki liczby są zawyżone co najmniej o rząd wielkości!

W tym roku pod zdumiewającym hasłem „Aborcja w obronie życia”. Autorom zapewne chodziło o wzbudzenie kontrowersji i uzyskanie w ten sposób większego rozgłosu. Jednak granica między „kontrowersyjnością” i głupotą bywa bardzo cienka. Absurdalność tego hasła obnaża znana blogerka „Kataryna”, według której chodzi o kłamstwa dzięki którym 'dużo łatwiej dzisiaj wymusić współczucie dla matki, która musiała podjąć „dramatyczną” decyzję zabicia dziecka z zespołem Downa, niż dla skazanego tą jej decyzją na powolne umieranie dziecka, które mogłoby żyć i nawet być szczęśliwe'.