W poniedziałek wieczorem Sąd Najwyższy USA postanowił nie rozpatrywać odwołania w sporze między Argentyną i grupą funduszy hedgingowych. Chodzi o to, że spekulanci odmówili przystąpienia do porozumienia z wierzycielami i żądają wykupienia skupionych za grosze długów. Decyzja sądu nie jest dla Argentyny korzystna, gdyż utrzymana zostanie decyzja sądu niższej instancji, przyznająca rację funduszom. Co prawda nie dotyczy ona Argentyny bezpośrednio (jako podmiotu nie podlegającego amerykańskiemu prawu), ale znacząco utrudni działalność argentyńskim przedsiębiorstwom. Spór może też prowadzić do izolacji Argentyny na rynkach finansowych.
Po orzeczeniu sądu USA długie przemówienie wygłosiła prezydent Argentyny Cristina Fernandez de Kirchner. Historię ostatnich dziesięcioleci Pani Prezydent przedstawiła jako walkę z zagranicznymi wierzycielami. Wróciła ona do roku 1976, gdy po raz pierwszy jej kraj wpadł w pułapkę długu i inflacji. „Stworzyły one ubóstwo, zacofanie, bezdomność, brak rozwoju infrastruktury, inwestycji w edukację, w naukę ... ". Kolejny atak nastąpił w 2001 roku, gdy „fikcyjne działania” pomocy Argentynie podjął MFW. Udzielona wówczas pożyczka w rzeczywistości była „karmieniem bestii międzynarodowych rynków finansowych”. Stanowisko Argentyny dobrze oddaje list argentyńskiego ambasadora do menedżera funduszu hedgingowego Paula Singera z 2012 roku (przy okazji zatrzymania argentyńskiej fregaty): „Szanowny panie Singer, cały świat obserwuje tę konfrontację między rządem przestrzegającym prawa i spłacającym na czas swoje długi a grupą spekulantów, którzy kołują w powietrzu niczym sępy. Ale powoli cały świat zdaje sobie sprawę, że aby wyjść z kryzysu, potrzeba prawdziwych inwestorów i przedsiębiorców z prawdziwego zdarzenia. A nie sępów.”
Prezydent Argentyny odrzuciła żądanie natychmiastowej zapłaty $1,5 mld. Nie chodzi bowiem tylko o tą kwotę, ale uległość grozi koniecznością zapłaty kwoty 10-cio krotnie większej. A to już ponad połowa rezerw walutowych. Argentyna nie uchyla się od spłaty długów, ale nie ma zamiaru ulegać dyktatowi finansistów.
To nie jest tylko problem ekonomiczny, czy finansowy, albo prawny. To kwestia globalnego modelu biznesowego, któremu uleganie będzie nadal generować niewyobrażalne tragedie. Argentyna czuje się za to odpowiedzialna.
Więcej na ten temat można przeczytać w tekście Adriana Salbuchi - argentyńskiego politologa „Międzynarodowy kartel bankowy - za kryzysem zadłużenia”.
Porównanie Argentyny i Polski: http://www.argumenty.net/moduly/monitor/615-argentina