Potworek III RP odchodzi powoli w przeszłość – wraz z pokoleniem, które go zbudowało. Ostatnia kampania wyborcza to takie paskudne requiem ku jej pamięci. Pełna dysonansów i grana przez muzyków, którzy pomimo utraty słuchu nadal uważają się za artystów. Nie wiadomo jakie będą ostateczne wyniki wyborów. Obaj kandydaci mają podobne poparcie sondaży. Ale procesu umierania nie da się już zatrzymać ani odwrócić.

Weekendowa „Rzeczpospolita” publikuje rozmowę z byłym wysokim funkcjonariuszem SB, który publikując wspomnienia chce uspokoić sumienie. Oto najciekawszy fragment rozmowy:

Dwa lata temu odszedłem z Agencji Wywiadu na emeryturę i wiedziałem, że przyszedł wreszcie czas, żeby usiąść i szczerze porozmawiać. Mam świadomość, że dzieje się to za późno: powinniśmy to zrobić w 1989 roku.

Z kim pan chciał wtedy siadać i rozmawiać?

Po Okrągłym Stole trzeba było w pełni ujawnić archiwa. Od początku mówiłem, że zbiór zastrzeżony w Instytucie Pamięci Narodowej nie jest niczym dobrym. Potrzebna była pełna jawność, przy czym jedna strona powinna powiedzieć szczere „przepraszam", a druga strona podjąć próbę wysłuchania i zrozumienia, bez generalizowania i uproszczonych sądów. Nie twierdzę, że pozwoliłoby to uniknąć patologii w życiu publicznym w III RP, ale nie stworzyłoby dla nich tak podatnego gruntu. Nie byłoby tak silnych podstaw do funkcjonowania tego, co w skrócie można nazwać demokracją hakową.

Dlaczego według pana nie doszło do takiej rozmowy?

Grupa moich dawnych kolegów skutecznie skonstruowała mit, w myśl którego byliśmy skrzywdzonymi przez nowe władze patriotami, którzy muszą trzymać się razem. Nie wolno było się wyłamywać i próbować bratać z nowymi. Panowało zresztą przekonanie, że po prawej stronie są tylko wojujący „lustratorzy", którzy nie są zdolni patrzeć na ludzkie historie z całą ich złożonością.

Funkcjonariusz rozlicza się z przeszłością z czasów PRL'u. Ale ten tekst jest równocześnie wielkim oskarżeniem tych, którzy wytworzyli strach przed „wojującymi lustratorami” - z pokracznym „intelektualistą” III RP Adamem Michnikiem na czele.

Żegnajcie budowniczowie kupy kamieni – pora się zbierać.