Popularny prawicowy publicysta Stanisław Michalkiewicz napisał w swoim felietonie, że „Przywódców sesji, jaką izraelski Kneset wyznaczył sobie w chwilowo nieczynnym obozie zagłady w Oświęcimiu”. To sformułowanie pojawiło się u niego już wcześniej – ale w formie cytatu i mogło być uznane za prowokację. Tym razem ewidentnie mamy do czynienia z przekroczeniem granic przyzwoitości. Tymczasem prawicowe portale bezmyślnie przekopiowały ten felieton. Broniąc się przed krytyką redaktor fronda.pl Tomasz Terlikowski zapewniał podobno GW, że „Fronda ma zdecydowanie proizraelskie nastawienie”. Portal katolicki, propolski i proizraelski powinien jeszcze zostać promuzułmański, to będzie komplet ;-).

Obok ubolewań Terlikowskiego na Frondzie komentarz do propozycji sojuszu seksbiznesu i Kościoła autorstwa Kingi Dunin: „Kolacja w lokalu ze striptizem, oglądnie erotycznych zdjęć, pornografii, korzystanie z usług prostytutek, sponsoring... może wciąż są rzadsze niż zwyczaj chrzczenia dzieci, ale przestają już być sprawą wstydliwą. I świetnie daje się połączyć z katolicyzmem. […] Dziecko na religię, tata do klubu go-go, a mama raz tu, raz tam”.

Brakuje tylko informacji, co słychać u mamy Madzi :-(.

Dwóch Amerykanów pokłóciło się w kinie. Jeden z nich rozstrzygnął spór w sposób radykalny, wyciągając pistolet. W efekcie jeden trafi do kostnicy, a drugi za kratki. Ale ponoć wolność wymaga ofiar. W tym wypadku – wolność posiadania broni. Kiedyś to prawo miało swoje głębokie uzasadnienie. Amerykanie z bronią w ręku bronili swej własności. Po co im broń współcześnie, gdy większość z nich jest co najwyżej użytkownikami tego co należy (lub będzie należeć) do banku?

 

 

 

Konstruktor karabinu AK-47 miał wielkie rozterki moralne. W liście do patriarchy moskiewskiego pisał: "Moje duchowe cierpienie jest nie do zniesienia". Sekretarz prasowy patriarchy odniósł się do tego wyjaśniając stanowisko cerkwi: "Kiedy broń służy obronie Ojczyzny, Kościół popiera i tych, którzy ją zbudowali i tych, którzy jej używają. […] Wymyślił tę broń do obrony swego kraju, a nie po to, by używali go terroryści z Arabii Saudyjskiej".

 

(zob. źródło).

 

 

 

Michał Karnowski odniósł się do cenzorskich zapędów TVP, zarzucając trzy kłamstwa rzecznikowi tej firmy. Zarzuty te są sformułowane wedle reguły dobrze znanej w wykonaniu miechnikowszczyzny. Rzecznik nie był dość precyzyjny w swych wypowiedziach, więc z pewnością mijał się z faktami. Jednak sens tego, co mówił niestety oddaje dobrze sytuację. Dwa z portali związanych z Karnowskimi zinterpretowały zachowanie chorego red. Turskiego na wizji, jako objawy pijaństwa. Gdy prawda wyszła na jaw, a Turski wylądował w szpitalu (gdzie w końcu zmarł), nie było żadnych przeprosin z ich strony. Telewizja zażądała od wspomnianych portali sprostowań i przeprosin (zapewne od spółki będącej właścicielem).

 

Karnowscy są młodzi i dynamiczni, i jest ich dwóch (a Michnik był tylko jeden). Trafiają idealnie w potrzeby coraz szerszych grup społecznych, którym III RP wychodzi uszami – więc i sukces biznesowy murowany. Miejmy jednak nadzieję, że prawica nie popełni starego błędu i zamiast strategii wszyscy za jednego, spokojnie poczeka aż się dopełni.... (po cichu kibicując swoim ;-)).

 

 

 

 

PS.

 

O mały włos, a Karnowscy dostaliby tytuł "Hieny roku” - a w minionym roku konkurencja była nadzwyczaj mocna.

 

 

Organ Adama Michnika wytropił, że niektórzy z członków Komisji Kodyfikacyjnej są katolikami. Mało tego: nie dość, że są katolikami, to jeszcze kierują się w swej pracy wyznawanym światopoglądem (zamiast wzorem byłego już ministra zostawiać poglądy w przedpokoju). A ponadto – zbrodnia to niesłychana – istnieją ślady ich powiązań z OpisDei. Gdyby to były powiązania (choćby rodzinne) z (post)komunistycznym aparatem ucisku – samo wspomnienie byłoby obrzydliwością. Ale OpusDei? To musi doczekać się stanowczej rekcji. Wśród podejrzanych wyróżnia się prof. Michał Królikowski, który na dodatek jest współautorem nieprawomyślnej książki. Nic więc dziwnego, że poseł PO zażądał, by zdjąć winnego ze stanowiska.

 

Z przykrością informujemy widzów, że dzisiejszy program "Jan Pospieszalski: "BLIŻEJ" został zdjęty przez TVP SA.

Powodem było zaproszenie do debaty redaktora Jacka Karnowskiego.

TVP nie zgodziła się na jego obecność w programie, ale nie przedstawiła merytorycznych powodów uzasadniających tę decyzję.

Zakaz zaproszenia do TVP redaktora Jacka Karnowskiego ma charakter przypominający cenzuralny "zapis na nazwisko" stosowany w PRL-u. Jako człowiek, który współtworzył niezależny obieg prasowy za czasów komunistycznych, nie mogę się na to zgodzić.

[...]

Paweł Nowacki, wydawca i producenta programu "Jan Pospieszalski: Bliżej",  Warszawa, 9 stycznia AD 2014

Ciekawy artykuł dotyczący przyjmowania nazwisk przez żydów publikuje www.businessinsider.com. Przyjmowanie nazwisk w Europie było jednym z elementów kształtowania nowoczesnych państw narodowych. Żydzi aż do końca XVIII wieku podtrzymywali tradycję używania tylko imion – na zasadzie „Mojżesz syn Mendla” albo „Sara córka Rebeki”. Proces przyjmowania nazwisk wymusiły władze w celu opodatkowania, ewidencji i edukacji.

 

Przyjmowanie nazwisk przebiegało według różnych schematów. Na przykład żydzi w krajach słowiańskich często dodawali do tradycyjnych form końcówkę „son” i tak z „syna Mendela” powstawał Mendelson („son of Mendel”). Zdarzało się też, że podstawą nazwiska były określenia z języków kraju zamieszkania (np. od nazw zawodów lub zwierząt jak „Sokołowski” od sokoła).

 

Później stało się to podstawą do sformułowania jednego z argumentów antysemitów: dowodem spisku ma być ukrywanie tożsamości pod obcymi nazwiskami.

 

W ubiegłym tygodniu Donald Tusk obiecał, że we wtorek obieca nam jeszcze więcej (prezentując Wielki Plan).

Ale plan musiał ulec zmianie (ostatecznie prezentacja nastąpiła w środę), bo pojawiła się okazja, by "zapunktować". Premier Wielkiej Brytanii znów zaatakował imigrantów.

Zamiast planowania planów, Tusk znów wyskoczył z oskarżeniami wobec PiS. To niebywałe, ale ta prymitywna strategia PO nadal działa bez pudła!

Ale po kolei.

Najpierw "minister Twitter" dał odpór na Twitterze. Potem zaczęła się medialna wrzawa, na fali której następny rządowy geniusz wezwał PiS, by opuścili frakcję PE w której "w której są też przedstawiciele partii brytyjskiego premiera Davida Camerona".  Ukoronowaniem tej absurdalnej akcji była konferencja Tuska, na której "wyjaśnił, że frakcja w Parlamencie Europejskim, której częścią jest PiS, z reguły zajmuje takie stanowisko, które jest wbrew polskim interesom".

Reakcja była szybka i łatwa do przewidzenia.

"Chciałem powiedzieć o atakach na nas - co jest dowodem niebywałej hipokryzji Tuska i innych polityków PO, która jest w EPP, gdzie siłą największą są Niemcy" mówi genialny polityk i jedyna nadzieja prawicy.

Była okazja do podtrzymania antypisowskich histerii, to trudno było nie skorzystać! Zwłaszcza wobec faktu, że większość polskiej prasy jest kontrolowana przez niemieckich wydawców.

Gdyby w miejscu Kaczyńskiego był ktoś mniej genialny, zrobiłby rzecznikiem prasowym Jana Pietrzaka, który śmiałby się do rozpuku z polityki "drużyny Tuska" (bo obiektywnie rzecz biorąc ten "Gang Olsena" jest niewymownie śmieszny). Nie trzeba nic więcej.... Tak samo jak Tusk nie potrzebuje niczego więcej by powstrzymać niekorzystne zmiany w sondażach, poza waleniem w PiS jak w bęben....

W Ameryce Północnej „arktyczne mrozy”. Temperatura odczuwalna według mediów to nawet -50C. Trzy ciekawostki związane z tą falą mrozów: 1. Nie jest znane stanowisko „apostoła globcio” Ala Gora (zapadł w sen zimowy?); 2. Media nic nie mówią o zimie w Kanadzie. Zamarzła? 3. Te koszmarne mrozy w kraju zamieszkałym przez kilkaset milionów ludzi, w znacznym odsetku mieszkających w domach „z dykty” pochłonęły kilkanaście ofiar. W Polsce w ciągu miesiąca lżejsze mrozy potrafią pochłonąć blisko 100 ofiar.

W ramach akcji „Fuck Realpolitik”, artyści „świadomi społecznie” piszą listy do Brukseli. Ich słuszny gniew i oburzenie wzbudza Białoruś, na której doliczono się 11 więźniów politycznych, a na dodatek „Według danych ONZ od 2010 do 2012 roku wykonano na Białorusi pięć wyroków śmierci”. Dla porównania w będących na drugim krańcu skali wolności Stanach Zjednoczonych wykonano w tym czasie 124 wyroki śmierci. Ilości więźniów politycznych nie da się natomiast w tym kraju policzyć, bo wzorem ZSRR stosuje się psychuszki dla wrogów ustroju.